Naar de wasstraat!
Samen met zussie ga ik boodschappen doen en Chris vraagt of we dan gelijk onze ontvelde Seat even door de wasstraat willen halen. Geen lak meer op het dak, overal een dikke zandlaag, deuken voor en achter…….een plaatje gaat het niet meer worden. Voor ons in de wasstraat staat een snelle en fraaie Mercedes, waarvan de eigenaren buiten de auto de wasstraat in werking hebben gesteld met hun pasje.
In de brandende zon kun je kijken hoe verkoelend water de auto aan het verwennen is en dat duurt best lang.
Ondertussen kijken de eigenaren van de fraaie auto minzaam naar onze kale makker en dat steekt……het is toch onze betrouwbare aftandse Seat. Eindelijk is het onze beurt. Ik tuf de auto vooruit, naar de plek waarvan ik denk dat het goed is.
“Samen met zussie kijk ik wijs naar het apparaat wat de wasbeurt in werking moet stellen. Makkelijk….gewoon pasje er in en dan verder de instructies volgen. Het pasje past niet echt lekker, maar met een beetje aanduwen zit ie er goed in en vervolgens gebeurt er… nada!. De pas zit ook stokvast”
Na wat wachten komt er een blij klein Spaans mannetje uit het kantoor, die zegt dat de auto net iets verder naar voren moet worden gereden, dan kunnen we verder met de transactie. Hij loopt vervolgens met ons mee naar het apparaat om de wasbeurt te activeren en we zien zijn optimisme veranderen in hangende schouders en een verbijsterde blik.
Er moet geen bankpas in het apparaat, maar een speciale aangekochte wasbeurt pas.
Wij verlagen ons op dat moment tot onfeministisch gedrag, “ mujeres si” (vrouwen hè)! Daar kon hij wel wat mee, maar die bankpas bleef een dingetje.
Achter ons stond de volgende fraaie auto met eigenaar te wachten, die met een tangetje de bankpas uit de klem wist te krijgen.
Nou beste meneer bedankt, deze wasbeurt is voor u en wij vertrekken onverrichter zaken met ons stoffige makkertje. Hasta la Vista!!!
